Dachówki z Lamkowa... fragmentami gwarą spisane

Dachówki z Lamkowa

Zdrowe, choć nie futrują, z nakazu tradycji rumiane

Jak z rana, tak i z zieczora, od ziosny do ziosny

odporne na mróz i ukrop

słuchały dawnej mowy, tupotu nóg z teczkami po wiedzę

Świadkowie narodzin i żałoby, w bicie dzwonów wplecionych

zidzieli, jek z kachlaczka robiły się brutki, jek ich małe stawały się duże

Pomne Franza, co siodłał konika i rejtował do Olsztyna coś znaczyć

pamiętają, jak polskie głoski zakwitały w rzędach

Bez skarg i próśb, bez ideologii

czekały, że będzie tak, jak lud chce korzeniami

Towarzyszyły wsi, gdy rosły drzewa, kwiaty, pułapy z lampą na naftę

Przetrwały czerwień gwiazd, sapogów trzask zostawiany na śniegu

świadkowie dymów, niechcianych ciąż i kości rozrzuconych

Przyczajone ze strachu, gdy wymieniały się narody, mieszały mowy

Milcząc obserwowały, jak formuje się nowe 

Dachówki z Lamkowa zidzą wciórko

ale tak cicho gadają, że ludzkie ucho nie uchwyci

Jak z rana, tak i z wieczora, od wiosny do wiosny leżą w spokoju i pokorze

widząc te same mury, księżyc, słońce

tylko drzewa większe, kwiaty każdej wiosny nowe, pułapy bez nafty

Świadkowie narodzin i żałoby, w bicie dzwonów wplecionych

widzą, jak dziewczynki przeradzają się w panny, jak ich dzieci stają się duże

Całe pokolenie ma tu już wspólny dom i swoją własną historię

ale też szczęście do ludzi, co siadają za kółkiem i jadą dalej, by coś znaczyć

Dachówki z Lamkowa widzą wszystko

ale tak cicho gadają, że ludzkie ucho nie uchwyci

Ale powiadają ludzie, że nastąpią takie dni, że się rozgadają

– i będzie tak, jak lud chce korzeniami.

Helena Piotrowska

Helena Piotrowska - znana olsztyńska powieściopisarka, biografka sławnych osób z regionu, stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, książka o Wojciechu Muchlado była pierwsza, wyszła w 2004 roku. Potem była o Hieronimie Skurpskim, Janinie Triebling, Barbarze Hulanickiej, opowieści wojenne i ostatnia o Kazimierzu Kurganie.